3 Gün, 3 Gece, 3 Nisan’ı kutladık. Çocukluk günlerimin şaşalı kutlamalarının yerini tutmasa da 15 yıldır unutulanın hatırlanılması çok önemli ve kayda değerdi.
Hafızalarımızdaki geriye dönük 3 Nisanları yokladığımızda, kimi zaman sadece açıklamalar, kimi zaman sönük törenler, göstermelik bir iki aktiviteden öteye geçmemiş, bizlerde bunu hep eleştiri konusu etmişiz.
Aday gösterilir mi?
Seçilebilir mi?
Seçilse bile yönetebilir mi?
Sorularıyla geçen bir yılın ardından kendisine şiar edindiği şehri imar, gönülleri ihya düsturundan bir an vazgeçmeyen en genç belediye başkanı hızla kente dokunmaya devam ediyor.
Ne tasarruf tedbirleri, ne devraldığı milyonlarca lira borç asla umutsuzluğa itmedi.
Çayan mahallesinin gözü kara çocuğu,
Ak Parti gençlik kollarının atom karıncası,
Ayşe teyzenin, Ahmet amcanın yeğeni,
Ercan’ın, Mehmet’in, Kamil’in dostu,
Çocukların Özkan ağabeyi, amcası,
Bu kentin deli dolu genci 31 Mart 2024 de aldığı yetki ile kente dokunmaya devam ediyor.
Evet belki çok görkemli olmasa da caddeyi, salonu dolduran programlar ile 3 Nisan’nın 3 Nisan gibi kutlanmasını sağladı.
Bir dönem yaklaşık 3-4 yıl beraber çalışma fırsatımız olmuştu. İşimizi yaparken, yurt içi seyahatlerde, her sohbetinde “Ağabey Sen gazetecilik yaptın, cemiyet hayatını biliyorsun. Siyaseti yorumluyorsun. Bir gün ben de milletvekili, belediye başkanı olabilir miyim? Bunu başarmak için neler yapmalıyım? Sorularını sıkça sorduğu, sentezler, değerlendirmeler yaptığımız günlerin, üzerinden geçen yıllar, o arzulu, istekli, azimli delikanlıyı genç yaşta belediye başkanı yaptı.
Siyaseti siyaseten yapmayan, kızgınlığını, kırgınlığını, mutluluğunu, üzgünlüğünü, hoşnutsuzluğunu siyaseten bastırmaya çalışsa da duygularını hayat felsefesine yansıtan Anadolu insanı.
 Bildiği, inandığı doğrulardan hiçbir şey için vazgeçmeyecek güçlü irade sahibi yurdum insanı.
Kentimizin sokaklarında sık dolaşan,
Hüseyin abi hayırlı işler,
Bol kazançlar Uğur abi,
Diyerek esnafı ile hal hatır eden,
Hanife ablam nasılsın,
Kazım amca iyimisin,
Yüksek tonda seslenerek, gördüğü büyüklerinin ellerinden öpmekten erinmeyen,
Naber delikanlı, yeğenim nörüyon, hitapları ile küçükleri ile sohbet etmekten, şehrin insanının içinde olmaktan geri durmayan, halkı okuyabilen kentim insanı.
Karabük her geçen gün Özkan Çetinkaya farkını biraz daha hissetmeye devam ediyor.
Ziya Paşa’nın “Ayinesi iştir kişinin lafa bakılmaz. Şahsın görünür rütbe-i aklı eserinde.” Sözü gibi kente ve kent insanına her dokunduğunda, her gönülü ihya ettiğinde bu kente damga vuran insan olma yolunda hızla ilerliyor.
Derdi Memleket Kavgası, Halk
İnandığı Yolda Yürüyen
Yüreği İle Yaşayan Başkan.